ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΠΟ ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΧΙΟΝΙ

''ΠΌΛΗ - ΧΙΟΝΙ''

Στίχοι: Άντρη Θεοδώρου

Μουσική: Φίλιππος Πλιάτσικας

Πρώτη εκτέλεση: Φίλιππος Πλιάτσικας
TheXristinaK

Ερώτηση : Ζωή με ελπίδες ή όχι ?
Απάντηση : ……..Ποιος αντέχει χωρίς ελπίδα…..

….η Ερωτοαπάντηση εστιάζει ένα εικονικό φόβο…. Η ανασφάλεια της εποχής μας παίζει κυρίαρχο ρόλο στη καθημερινότητά μας.
Αν όμως στηριχτείς σε αυτή τη προσωρινότητα μπορεί να σε ξεγελάσει και να μείνεις χωρίς μέλλον.
Έλεγαν… ‘’τα παιδιά μας θα πεινάσουν’’, τώρα λένε, ‘’θα πεινάσουμε’’, και αργότερα θα λένε ‘’πεινάμε’’ …..
Η γραμματική καλπάζοντας, άλλαξε τους αριθμούς της σε άλλη διάσταση…….

Επειδή τα συναισθήματα δίνουν βαρύτητα σε γεγονότα, δημιουργούνται παραμύθια για να μπορούν έμμεσα να ελέγχονται οι κρυφές δυνάμεις σου.
Είναι γνωστό ότι ο φόβος μπορεί να μετατρέψει την ελευθερία σε φυλακή.
Όμως οι διαδοχικές καταστάσεις πάνω σε αλλαγές, αποσταθεροποιούν τη λογική.

Τα γερασμένα παιδιά του αύριο έχουν καταγράψει τα λάθη που γίνονται στο παρελθόν , γιατί επανέρχεται η καθαρότητα της σκέψης.
Χρειάζεται μια ριζοσπαστική ιδέα για να γράψει η Ιστορία τις στιγμές που δεν εξαγοράζονται ή ξεχνιούνται.

Συνεχίζουμε να ζούμε ‘’την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι’’ (Μίλαν Κούντερα)!
….. Βασανίζει του ήρωές του. Περιστρέφεται γύρω τους ασταμάτητα – ούτε ένα έστω μικρό βήμα μπροστά σ’ αυτόν τον ατελείωτο σκιώδη δρόμο των δονήσεων της ψυχής.
Το αποτέλεσμα είναι ένας πολύχρωμος ζωγραφικός πίνακας αναγκαστικών επιλογών η αφηρημένων κινήσεων που προϋποθέτουν ένα είδος αιχμαλωσίας στη μοίρα. Τίποτα δεν είναι χειρότερο από το μηδέν, από την πρώτη φορά, από το ελαφρύ.
Η αιώνια πάλη μεταξύ σώματος και πνεύματος, λογικής και ψυχής.
Τα διάφορα βιολογικά ερεθίσματα έχουν να πολεμήσουν με τις διάφορες και πολύπλοκες συναισθηματικές ευαισθησίες. Αφού λοιπόν μάχονται, συγκρούονται και τέλος διαλύονται μέσα στο πεδίο μάχης του κόσμου μας, δημιουργούν ουσιώδη φιλοσοφικά ερωτήματα.

........... ένα ακατέργαστο κομμάτι μάρμαρο, ότι περισσεύει με απώτερο σκοπό κι ελπίδα να σχηματιστεί στο τέλος η αλήθεια.......«ακούμε» τα πρώτα σκαλίσματα από αυτή την εργασία......

Τραμουντάνας Σπύρος

Αβάσταχτη η ελαφρότητα στις αποφάσεις , αβάσταχτη η ελαφρότητα στο αποτέλεσμα.
Σαν κακομαθημένα παιδιά, στριμωχτήκαμε σε μικρά κλουβάκια του ‘’εγώ’’ μας και μαζεύουμε ψίχουλα από ‘’εκείνους’’ που μας ελέγχουν.

Αρκεστήκαμε να λέμε τα ίδια με πολλά λόγια αλλά χωρίς πράξη και έτσι η όαση της ερήμου άρχισε να ξεραινέται.
Γιατί λόγος χωρίς σκέψη είναι έρημος χωρίς νερό.

Χριστίνα

από χρήστη στο youtube toxotina73

''Σ' ευχαριστώ που ζεις στα όνειρά μου''