ΜΕ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΝΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ (ΒΙΝΤΕΟ 37ο)

Απόψε υπάρχει ένα άλλο ταξίδι.......

πάμε βόρεια στη μάνα πατρίδα και απολαύστε ένα καρντάσι.

Το νόημα της ζωής κρύβεται στην υπέρμετρη απλοϊκότητα αυτών των στίχων.

Γιατί η ζωή δε ζητάει πολλά αλλά λίγα και αληθινά για να σε κάνει να σταθείς στα πόδια σου και να κοιτάξεις μπροστά...... xristina all time

από το κανάλι μου
http://www.youtube.com/user/TheXristinak
καλημέρα σε όλη τη παρέα

Μουσική- Στίχοι: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Με το κορμί να καίγεται

Σαν πουλί πετάς μακριά μου φεύγεις σαν ανάσα

στα ίδια μέρη τον χρόνο σταματάς

μα ποτέ σου δεν είδες μέσα μου ποτέ σου

σε ξένα λόγια τώρα γι`αλλού πετάς

Ρεφραίν

όσο μακρύς ο δρόμος σου κ αν φαίνεται

να προσπαθείς με το κορμί να καίγεται

όλα τα ψέμματα του κόσμου θα τα ζήσεις

όλα περνούν την ίδια ώρα χάνονται
ξαναγυρνούν μεσ`την ζωή μοιράζονται

μέσα σου κρύβονται βαθιά αν τα ζητήσεις...

Πίσω μην κοιτάς τον δρόμο πάρε της καρδιάς σου

Γι`άλλα λάθη σ`άλλο ουρανό

κι αν σου φάνηκαν οι μέρες σου για πες μου κάηκαν

μεσ`τη φωτιά τους εγώ θ`αναστηθώ..

Ρεφραίν

Όσο μακρύς ο δρόμος σου κ αν φαίνεται

να προσπαθείς με το κορμί να καίγεται

όλα τα ψέμματα του κόσμου θα τα ζήσεις

όλα περνούν την ίδια ώρα χάνονται
ξαναγυρνούν μεσ`την ζωή μοιράζονται

μέσα σου κρύβονται βαθιά αν τα ζητήσεις...

Πίσω μην κοιτάς τον δρόμο πάρε της καρδιάς σου

Γι`άλλα λάθη σ`άλλο ουρανό..

ΠΗΓΕΣ:

http://www.e-orfeas.gr/content/view/874/186/

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=310973&ct=4&dt=22/01/2010

Ο Ζερβουδάκης ερμηνεύει τα τραγούδια με πάθος˙ χαμηλόφωνα όπου χρειάζεται και με εξωστρέφεια όπου οι στίχοι και ο ρυθμός το απαιτούν. Ένας τεχνίτης που ξέρει καλά να σκαλίζει τραγούδια αληθινά και να τα αποδίδει με το δικό του ξεχωριστό τρόπο. Η καλλιτεχνική του πορεία όλα αυτά τα χρόνια σχηματίζει μια ανοδική καμπύλη,

Αν είναι κάτι που χαρακτηρίζει την πορεία του Δημήτρη Ζερβουδάκη, είναι η ειλικρίνεια. Δε φτιάχνει τραγούδια για να εντυπωσιάσει ή για να παραμείνει “ζωντανός” μέσα στο πολύπλοκο και δύσκολο τοπίο που έχουν διαμορφώσει οι δισκογραφικές εταιρίες.

Εκθέτει τη δουλειά του όποτε νιώθει πως έχει πραγματικά κάτι να πει, κάτι που είναι αισθητό σε όλες τις δουλειές του και ιδιαίτερα

Όπως αναφέρει και ο ίδιος :

«Έχοντας τη βαθειά πίστη, ότι αναζητώ την βασική μου ουσία, νιώθω πως δεν προδίδω τίποτα!».

(παρακάτω θα δείτε την έμπνευση του καλλιτέχνη με την έμπνευση του ποιητή)
ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΙΗΤΗ-ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗΣ-ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

ΠΗΓΕΣ:

http://blogthea.gr/NextStep/dhisscoc/28007-isseio-eaaaaaessao-anuiia-ooii-dhiecoth-eassoana-aiiaiiothe.html

Νίκος Καββαδίας, Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ

________________________________________

«Φαίνεται πια πως τίποτα - τίποτα δεν μας σώζει...»

ΚΑΙΣΑΡ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει.

Κάτι που πάντα βρίσκεται σ' αιώνια εναλλαγή,

κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων,

και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη.

Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι,

που του γραφείου σας πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά•

να φύγει κρώζοντας βραχνά, χτυπώντας τα φτερά του,

προς κάποιαν ακατοίκητη κοιλάδα του Νοτιά.

Κάτι που θα 'κανε τα υγρά, παράδοξά σας μάτια,

που αβρές μαθήτριες τ' αγαπούν και σιωπηροί ποιηταί,

χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουν

με κάποιον τρόπο που, όπως λεν, δε γέλασαν ποτέ.

Γνωρίζω κάτι, που μπορούσε, βέβαια, να σας σώσει.

Εγώ που δε σας γνώρισα ποτέ... Σκεφτείτε... Εγώ.

Ένα καράβι... Να σας πάρει, Καίσαρ... Να μας πάρει...

Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ' οδηγώ.

Μια μέρα χειμωνιάτικη θα φεύγαμε.

-- Τα ρυμουλκά περνώντας θα σφυρίζαν,

τα βρωμερά νερά η βροχή θα ράντιζε,

κι οι γερανοί στους ντόκους θα γυρίζαν.

Οι πολιτείες οι ξένες θα μας δέχονταν,

οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες

κι εγώ σ' αυτές αβρά θα σας εσύσταινα

σαν σε παλιές, θερμές μου αγαπημένες.

Τα βράδια, βάρδια κάνοντας, θα λέγαμε

παράξενες στη γέφυρα ιστορίες,

για τους αστερισμούς ή για τα κύματα,

για τους καιρούς, τις άπνοιες, τις πορείες.

Όταν πυκνή η ομίχλη θα μας σκέπαζε,

τους φάρους θε ν' ακούγαμε να κλαίνε

και τα καράβια αθέατα θα τ' ακούγαμε,

περνώντας να σφυρίζουν και να πλένε.

Μακριά, πολύ μακριά να ταξιδεύουμε,

κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει•

εσείς τσιγάρα «Κάμελ» να καπνίζετε,

κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουίσκυ.

Και μια γριά στο Αννάμ, κεντήστρα στίγματος,

--μια γριά σ' ένα πολύβοο καφενείο--

μια αιμάσσουσα καρδιά θα μου στιγμάτιζε,

κι ένα γυμνό, στο στήθος σας, κρανίο.

Και μια βραδιά στη Μπούρμα, ή στη Μπατάβια

στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει

γυμνή στα δεκαεφτά στιλέτα ανάμεσα,

θα δείτε - ίσως - τη Γκρέτα να επιστρέψει.

Καίσαρ, από ένα θάνατο σε κάμαρα,

κι από ένα χωματένιο πεζό μνήμα,

δε θα 'ναι ποιητικότερο και πι' όμορφο,

ο διάφεγγος βυθός και τ' άγριο κύμα;

Λόγια μεγάλα, ποιητικά, ανεκτέλεστα,

λόγια κοινά, κενά, «καπνός κι αθάλη»,

που ίσως διαβάζοντάς τα να με οικτίρετε,

γελώντας και κουνώντας το κεφάλι.

Η μόνη μου παράκληση όμως θα 'τανε,

τους στίχους μου να μην ειρωνευθείτε.

Κι όπως εγώ για έν' αδερφό εδεήθηκα,

για έναν τρελόν εσείς προσευχηθείτε.

και η μελοποιηση ..

ΠΗΓΕΣ:από το κανάλι του http://www.youtube.com/user/ahnte69

ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΙΗΤΗ-ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗΣ-ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

http://www.youtube.com/watch?v=Pp2esmG3gj0